υπέρπλεως

-ων / ὑπέρπλεως, -ων, ΝΜΑ και ὑπέρπλεος, -ον, Ν

(λόγ. τ.) εντελώς γεμάτος, ξέχειλος

μσν.

το ουδ. ως ουσ. τὸ ὑπέρπλεον

το περίσσευμα

αρχ.

μολυσμένος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπερ-* + πλέως / πλέος «γεμάτος, πλήρης»].